Głoszenie królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia
Konwersja. Greckie słowo określające nawrócenie oznacza: przemyślenie – zakwestionowanie własnego i powszechnego sposobu życia. Pozwolić Bogu wejść w kryteria naszego życia, a nie tylko oceniać zgodnie z aktualnymi opiniami. Tym samym nawrócenie oznacza: nie żyć tak jak wszyscy inni, nie robić tego co wszyscy, nie czuć się usprawiedliwionym w wątpliwych, dwuznacznych, złych czynach tylko dlatego, że inni robią to samo. Zacząć patrzeć na swoje życie oczami Boga szukając w ten sposób dobra nawet jeśli jest to niewygodne. Nie zmierzając do osądu większości ludzi, ale do sprawiedliwości Bożej – innymi słowy: do poszukiwania nowego stylu życia, nowego życia.
Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: „Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!”
(Mk 1, 14-15)
Rozważanie
Przyjście Pana Jezusa jest wypełnieniem się obietnic Mesjańskich ze Starego Testamentu. Nadszedł czas Dobrej Nowiny, którą głosi nam Jezus; czas realizacji Zbawienia przez przyjęcie głoszonej nam prawdy. Czy jesteśmy gotowi ją przyjąć? Nie jest to łatwe, gdyż wymaga zaparcia się samego siebie i niesienia własnego krzyża.
Mamy się nawracać, jednak nasze nawrócenie nie może być jednorazowe. Kiedy spoczywamy na laurach, często pokusy wkradają się do naszego życia i niepostrzeżenie sprawiają, że zbaczamy z drogi wyznaczonej nam przez Chrystusa. Dlatego nawracajmy się każdego dnia codzienną modlitwą, częstą Spowiedzią i Eucharystią, każdym drobnym uczynkiem wobec bliźniego. Idąc za przykładem naszego Zbawiciela głośmy Ewangelię nie tylko słowami, ale przykładem naszego życia.
Jezus Chrystus na kartach Ewangelii był w ciągłej pielgrzymce. Podobnie my nie popadajmy w stagnację, tylko odważnie pielgrzymujmy przez nasze ziemskie życie, dając świadectwo naszej wiary.
Pozostałe tajemnice światła różańca świętego
Męska procesja różańcowa | Ogólnopolskie spotkanie Wojowników Maryi w Łodzi | Łódź 2022
Głoszenie królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia
Wszystko to nie implikuje moralizmu. Sprowadzanie chrześcijaństwa do moralności traci z oczu istotę orędzia Chrystusa: dar nowej przyjaźni, dar komunii z Jezusem, a tym samym z Bogiem. Kto nawraca się do Chrystusa, nie chce tworzyć dla siebie własnej autarchii moralnej, nie zamierza budować własnej dobroci własnymi siłami.
„Nawrócenie” (metanoia) oznacza dokładnie odwrotnie: wyjść z samowystarczalności, aby odkryć i zaakceptować naszą biedę – ubóstwo innych i Innego, jego przebaczenie, jego przyjaźń. Życie nienawrócone to usprawiedliwienie siebie (nie jestem gorszy od innych). Nawrócenie jest pokorą w zawierzeniu się miłości Innego, miłości, która staje się miarą i kryterium mojego własnego życia.