Wojownicy Maryi i ich duchowość

Wojownicy Maryi to męska wspólnota która została utworzona w ramach spotkań formacyjnych dla mężczyzn. Sekretem coraz większej rzeszy mężczyzn powracających na łono wiary jest Matka Boża. To Ona kształtuje każdego z Wojowników, podobnie jak była mistrzynią życia duchowego ks. Bosko, który założył salezjanów – zgromadzenie, do którego należy założyciel wspólnoty ks. Dominik Chmielewski. We wspólnocie bardzo duży nacisk kładzie się na uwrażliwienie serca mężczyzn na zakochanie się w Maryi. To Maryja mobilizuje mężczyzn do heroicznych czynów.

I. KKK (sobory i oficjalne orzeczenia KK):
1. MARYJA JAKO MATKA BOGA (THEOTOKOS/BOGURODZICA) 466: Herezja nestoriańska (obecna także pośród współczesnych chrześcijan) – Sobór Efeski 431 r.: Maryja Theotokos = Matka Boga (dogmat ogłoszony na Soborze Efeskim w 431 roku) a nie tylko człowieczeństwa w Chrystusie (Chrystus jest Prawdziwym Bogiem i Prawdziwym Człowiekiem, Odwiecznym Słowem (gr. Logos), które stało się Ciałem za zgodą Maryi, młodej Żydówki z Nazaretu);

2. 488: Vaticanum Secundum, Lumen Gentium, n. 56 (por. n. 61) – nawiązanie do Protoewangelii (Rdz 3, 15): Było zaś wolą Ojca miłosierdzia, aby Wcielenie poprzedziła zgoda Tej, która przeznaczona została na matkę, by w ten sposób, podobnie jak niewiasta przyczyniła się do śmierci, tak również niewiasta przyczyniła się do życia;

3. 489 Wbrew wszelkim ludzkim oczekiwaniom Bóg wybiera to, co było uważane za niemocne i słabe, by pokazać wierność swojej obietnicy: Annę, matkę Samuela (Sm 1), Deborę, Rut, Judytę i Esterę oraz wiele innych kobiet. Maryja „zajmuje pierwsze miejsce wśród pokornych i ubogich Pana, którzy z ufnością oczekują od Niego zbawienia i dostępują go. Wraz z Nią wreszcie, wzniosłą Córą Syjonu, po długim oczekiwaniu spełnienia obietnicy, przychodzi pełnia czasu i nastaje nowa ekonomia zbawienia” (Lumen Gentium n. 55). Rdz 3, 20: Ewa mimo swojego nieposłuszeństwa już na początku dostaje od Boga obietnicę potomstwa, które odniesie ostateczne zwycięstwo nad Złym oraz, że będzie matką wszystkich żyjących;

4. MARYJA i KOŚCIÓŁ: 829: Kościół w osobie Maryi osiąga doskonałość, dzięki której istnieje nieskalany i bez zmazy. W Maryi, która jest nadzieją pewności zbawienia (Lumen Gentium n. 65), Kościół jest już święty;

5. NIEPOKALANE POCZĘCIE:
490 Aby być Matką Zbawiciela, „została obdarzona przez Boga godnymi tak wielkiego zadania darami” (por. Lumen Gentium n. 56). W chwili Zwiastowania anioł Gabriel pozdrawia Ją jako „pełną łaski” (Łk 1, 28). Istotnie, by móc dać dobrowolne przyzwolenie wiary na zapowiedź swego powołania, było konieczne, aby Maryja była całkowicie przeniknięta przez łaskę Bożą.

491 W ciągu wieków Kościół uświadomił sobie, że Maryja, napełniona „łaską” przez Boga (Łk 1, 28), została odkupiona od chwili swego poczęcia. Właśnie to wyraża dogmat Niepokalanego Poczęcia, ogłoszony w 1854 r. przez papieża Piusa IX:
Najświętsza Maryja Dziewica od pierwszej chwili swego poczęcia, przez łaskę i szczególny przywilej Boga wszechmogącego, na mocy przewidzianych zasług Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego, została zachowana nienaruszona od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego (Pius IX, bulla Ineffabilis Deus: DS 2803).

492 Maryja została „ubogacona od pierwszej chwili poczęcia blaskami szczególnej zaiste świętości” (Lumen gentium n. 56); świętość ta pochodzi w całości od Chrystusa; jest Ona „odkupiona w sposób wznioślejszy ze względu na zasługi swego Syna” (Lumen Gentium n. 53). Bardziej niż wszystkie inne osoby stworzone Ojciec napełnił Ją „wszelkim błogosławieństwem… na wyżynach niebieskich – w Chrystusie” (Ef 1, 3). Wybrał Ją „z miłości przed założeniem świata, aby była święta i nieskalana przed Jego obliczem” (por. Ef 1, 4).

493 Ojcowie Tradycji wschodniej nazywają Maryję „Całą Świętą” (Panaghia), czczą Ją jako „wolną od wszelkiej zmazy grzechowej, jakby utworzoną przez Ducha Świętego i ukształtowaną jako nowe stworzenie” (Lumen Gentium, n. 56). Dzięki łasce Bożej Maryja przez całe życie pozostała wolna od wszelkiego grzechu osobistego.

6. MARYJA, JEJ WIARA i POSŁUSZEŃSTWO WYNIKAJĄCE z NIEPOKALANEGO POCZĘCIA: 494 i Lumen Gentium n. 56: Maryja jest wzorem: posłuszeństwa Bogu przez wiarę (Rdz 1, 5), pewności, że dla Boga nie ma nic niemożliwego (bezgranicznego zaufania Bogu), bycia Służebnicą Pana (Łk 1, 37-38), przyjęcia Boga i Jego Woli całym sercem (zawierzenia, które przekracza tylko rozumowe uznanie istnienia Boga);

7. Św. Ireneusz: „Maryja będąc posłuszna, stała się przyczyną zbawienia zarówno dla siebie, jak i dla całego rodzaju ludzkiego”.

8. 495: Maryja jeszcze przed narodzeniem Chrystusa jest nazwana Matką Boga (wyznanie św. Elżbiety, Łk 1, 43; J 2, 1; 19, 25);

9. 496 i 497: Maryja poczęła za sprawą Ducha Św. (św. Ignacy Antiocheński: Chrystus wg ciała jest z rodu Dawida, zaś Synem Bożym wg woli i mocy Bożej. Prawdziwie cierpiał w ciele i w ciele pochodzącym z Maryi prawdziwie zmartwychwstał). Anioł do św. Józefa mówi: „Z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło” (Mt 1, 20). Prorok Izajasz napisał: „Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna” (Iz 7, 14, Mt 1, 23);

10. 498: Zaniepokojenie wywoływał niekiedy fakt milczenia Ewangelii św. Marka i Listów Nowego Testamentu o dziewiczym poczęciu przez Maryję. Można było także stawiać sobie pytanie, czy nie chodzi tu o jakieś legendy lub konstrukcje teologiczne bez podstaw historycznych. Trzeba na to odpowiedzieć, że wiara w dziewicze poczęcie Jezusa spotkała się z żywą opozycją, drwinami i niezrozumieniem ze strony niewierzących, żydów i pogan (św. Justyn, Orygenes). Nie była ona motywowana mitologią pogańską czy jakąś adaptacją ówczesnych idei. Sens tego wydarzenia jest dostępny tylko dla wiary, która widzi go „w powiązaniu tajemnic między sobą” (Sobór Watykański I), w całości misteriów Chrystusa, od Wcielenia aż do Paschy. Już św. Ignacy Antiocheński świadczy o tym powiązaniu: „Książę tego świata nie znał dziewictwa Maryi i Jej rozwiązania, jak również śmierci Pana; te trzy niezwykłe tajemnice wypełniły się w milczeniu Boga” (św. Ignacy Antiocheński, por. 1 Kor 2, 8);

Wojownicy Maryi i ich duchowość

Wojownicy Maryi

11. 499: DZIEWICZE MACIERZYŃSTWO MARYI (dogmat ogłoszony przez papieża Marcina Ina Synodzie Laterańskim w Rzymie w 649 roku) potwierdzone jest przez Sobór Konstatntynopolitański II (DS 3016), papieża św. Leona XIII (listy: Lectis dilectionis tuae: DS 291,294), Pelagiusza I, list Humani generis DS 442, Synod Laterański, Synod Toledański XVI: DS 571 i Piusa IV (konstytucja Cum quorumdam hominum DS 1880). Liturgia czci Maryją jako Aeiparthenos = zawsze Dziewicę;

12. 501: Duchowe macierzyństwo Maryi z Woli Bożej rozciąga się na wszystkich ludzi: Maryja zrodziła „Syna, którego Bóg ustanowił (Rz 8, 29)”;

13. 503 Dziewictwo Maryi ukazuje absolutną inicjatywę Boga we Wcieleniu. Bóg jest jedynym Ojcem Jezusa (Łk 2, 48-49). „Nigdy nie był oddalony od Ojca z powodu natury ludzkiej, którą przyjął… jest naturalnym Synem swego Ojca przez swoje Bóstwo, naturalnym Synem swojej Matki przez swoje człowieczeństwo, ale właściwym Synem Bożym w obydwu naturach” (Synod we Friuli, 796);

504 Jezus począł się z Ducha Świętego w łonie Dziewicy Maryi, ponieważ jest Nowym Adamem (1 Kor 15, 45), który daje początek nowemu stworzeniu: „Pierwszy człowiek z ziemi ziemski, drugi Człowiek – z nieba” (1 Kor 15, 47). Człowieczeństwo Chrystusa od chwili poczęcia jest napełnione Duchem Świętym, ponieważ Bóg „z niezmierzonej obfitości udziela Mu Ducha” (J 3, 34). Z „pełności” Tego, który jest Głową odkupionej ludzkości (Kol 1, 18), „wszyscyśmy otrzymali – łaskę po łasce” (J 1, 16);

505 Jezus, Nowy Adam, przez swe dziewicze poczęcie zapoczątkowuje nowe narodziny dzieci przybranych w Duchu Świętym przez wiarę. „Jakże się to stanie?” (Łk 1, 34) (por. J 3, 9). Udział w życiu Bożym nie pochodzi „z krwi ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga” (J 1, 13). Przyjęcie tego życia jest dziewicze, ponieważ jest ono całkowicie udzielane człowiekowi przez Ducha. Oblubieńczy sens powołania ludzkiego w relacji do Boga (por. 2 Kor 11, 2)wypełnia się doskonale w dziewiczym macierzyństwie Maryi;

506 Maryja jest dziewicą, ponieważ Jej dziewictwo jest znakiem Jej wiary „nie skażonej żadnym wątpieniem” i Jej niepodzielnego oddania się woli Bożej (Lumen Gentium n. 63, 1 Kor 7, 34-35). Właśnie ta wiara pozwala Jej stać się Matką Zbawiciela: Beatior est Maria percipiendo fidem Christi quam concipiendo carnem Christi- „Maryja jest bardziej błogosławiona przez to, że przyjęła Jezusa wiarą, niż przez to, że poczęła Go cieleśnie” (św. Augustyn, De Sancta virginitate, 3);

507 Maryja jest równocześnie dziewicą i matką, ponieważ jest figurą i najdoskonalszą realizacją Kościoła (Lumen Gentium n. 63). „Kościół… dzięki przyjmowanemu z wiarą słowu Bożemu sam także staje się matką: przez przepowiadanie bowiem i chrzest rodzi do nowego i nieśmiertelnego życia synów z Ducha Świętego poczętych i z Boga zrodzonych. Kościół jest także dziewicą, która nieskazitelnie i w czystości dochowuje wiary danej Oblubieńcowi” (Lumen Gentium n. 64);

14. MARYJA JAKO MATKA KOŚCIOŁA: 963: Maryja jest Matką Boga i Odkupiciela. Jest Matką członków Mistycznego Ciała Chrystusa (Kościoła), ponieważ przez Swoją czystą miłość współdziała w tym, by w Kościele rodzili się wierni, którzy są członkami owej Głowy (św. Augustyn, De sancta virginitate n. 6, Lumen Gentium n. 53). Wojownicy Maryi Łódź oraz ich duchowość opiera się na budowaniu wiary i zaufania wobec Chrystusa, który w sercach mężczyzn współdziała dla ich zbawienia przez macierzyńską obecność Maryi, Pełnej Łaski;

15. 964: Maryja nic nie pozostawia dla Siebie, jest Pełna Łaski, cała przeniknięta Bożą Obecnością, cała zjednoczona ze Swoim Synem i dlatego Jej rola wobec Kościoła jest NIEODŁĄCZNA (Lumen Gentium n. 57). Wojownicy Maryi oraz ich duchowość zasadza się na owej NIEODŁĄCZNOŚCI roli Maryi wobec Kościoła, Mistycznego Ciała Chrystusa. Maryja jest Królową Apostołów, Wspomożycielką Wiernych, Mistrzynią Życia Duchowego WM, Wzorem Cnót Teologalnych (wiary, nadziei, miłości), Wierności Bożym Zamysłom aż po krzyż.

16. 965: Maryja wspierała i wspiera Kościół Swoimi modlitwami (Lumen Gentium n. 69), wypraszała i wyprasza członkom Kościoła Dary Ducha Świętego, który już podczas Zwiastowania Ją zacienił (LG n. 59);

17. 966: Maryja została wzięta z ciałem i duszą do Nieba, co jest zapowiedzią i uczestnictwem w Zmartwychwstaniu Jej Syna – Maryja jest dla Wojowników Maryi nadzieją Zmartwychwstania, do którego dążymy przez wiarę. Liturgia Bizantyjska nazywa Ją tą, która poczęła Boga Żywego, a przez Swoje modlitwy uwalnia nas od śmierci (por. Troparion na Święto Zaśnięcia – 15 sierpnia);

18. MARYJA JAKO MATKA KOŚCIOŁA i NASZA MATKA: 967 i 968: Maryja jest naszą Matką w porządku łaski, bowiem w szczególny sposób współpracowała z dziełem Zbawiciela przez wiarę, nadzieję i żarliwą miłość, przez którą przyczynia się do odnowienia nadprzyrodzonego życia dusz ludzkich (Lumen Gentium n. 61). Całkowicie przylgnęła do Woli Ojca, do odkupieńczego dzieła Jej Syna, do każdego natchnienia Ducha Świętego. Wojownicy Maryi czczą ją jako nauczycielkę, która jest wierna natchnieniom Ducha Świętego i konsekwentnego wypełniania planów Bożych;

19. 969: Macierzyństwo Maryi, którego celem jest rodzenie w nas Zbawiciela, trwa nieustannie, Jej „fiat” („niech mi się stanie według słowa Twego”) wypowiedziane przy Zwiastowaniu ogarnia wszystkich ludzi. Wzięta do Nieba nie przestaje się za nami wstawiać – wciąż uczestnicząc w zbawczym dziele, dlatego Kościół nazywa Ją: Wspomożycielką, Orędowniczką, Pomocnicą i Pośredniczką (por. Lumen Gentium n. 62). Wojownicy Maryi bezgranicznie ufają jej gdyż jest Ona powierniczką spraw męskich serc, bowiem stanowi wzór Tej, której serce przebił miecz boleści (proroctwo Symeona) i Tej, która rozpamiętywała Słowo Boże w Swym Niepokalanym Sercu;

20. WAŻNE! POŚREDNICTWO CHRYSTUSA a POŚREDNICTWO MARYI:

970: „Macierzyńska zaś rola Maryi w stosunku do ludzi żadną miarą nie przyćmiewa i nie umniejsza tego jedynego pośrednictwa Chrystusowego, lecz ukazuje jego moc. Cały bowiem wpływ zbawienny Błogosławionej Dziewicy na ludzi… wywodzi się z nadmiaru zasług Chrystusowych, na Jego pośrednictwie się opiera, od tego pośrednictwa całkowicie jest zależny i z niego czerpie całą moc swoją” (Lumen Gentium, n. 60). „Żadne bowiem stworzenie nie może być nigdy stawiane na równi ze Słowem Wcielonym i Odkupicielem; ale jak kapłaństwo Chrystusa w rozmaity sposób staje się udziałem zarówno świętych szafarzy, jak i wiernego ludu i jak jedna dobroć Boża w rozmaity sposób rozlewa się realnie w stworzeniach, tak też jedyne pośrednictwo Odkupiciela nie wyklucza, ale wzbudza u stworzeń rozmaite współdziałanie, pochodzące z uczestnictwa w jednym źródle” (Lumen Gentium, n. 62 ).

Wojownicy Maryi i ich duchowość

21. 971: KULT MARYI należy do istoty formacji Wojowników Maryi, bowiem opiera się na Piśmie Świętym i nauce Kościoła Katolickiego: „Błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia” (Łk 1, 48). Papież Paweł VI w adhortacji apostolskiej Marialis cultus (n.56) napisał: „Pobożność Kościoła względem Świętej Dziewicy jest wewnętrznym elementem kultu chrześcijańskiego”. Przepisać resztę z tego punktu;

22. 972: Maryja jest eschatologiczną ikoną Kościoła, czyli w Niej możemy kontemplować to, czym jest i czym będzie Kościół, kiedy dotrze do kresu swej ziemskiej pielgrzymki. W Niej – szczególnie w Tajemnicy Niepokalanego Poczęcia (dogmat ogłoszony w 1854 roku przez papieża Piusa IX) i Wniebowzięcia (dogmat ogłoszony w 1950 roku przez papieża Piusa XII), już teraz jaśnieje Chwała Trójcy Świętej, stanowiąc znak (ikonę) pewnej nadziei i pociechy;

23. 726: Maryja jest Nową Ewą. Jest obecna z Apostołami podczas modlitwy na początku „czasów ostatecznych” (Dz 1, 14) – stając się dla Wojowników Maryi Wzorem modlitwy i Mistrzynią przyjęcia Ducha Świętego;

24. 411: Maryja jako Nowa Ewa jest Tą, która pierwsza i w wyjątkowy sposób (Niepokalanie Poczęta – PreRedempta = PrzedOdkupiona) skorzystała ze zbawczych owoców odkupieńczego dzieła Chrystusa. Nigdy nie doświadczyła grzechu (ani pierworodnego, ani uczynkowego) i dlatego dla Wojowników Maryi staje się Pomocnicą w walce z wadami i grzechami;

25. 1172: Maryja w sposób nierozerwalny związana jest ze zbawczym dziełem Chrystusa;

26. 1370: Kościół składa Ofiarę Eucharystyczną w łączności z Najświętszą Dziewicą Maryją (Maryja jest wspominana w Modlitwie Eucharystycznej Kanonu Rzymskiego), znajdując się podczas Eucharystii wraz z Nią u stóp krzyża Chrystusa. W tym kontekście Maryja jest dla Wojowników Maryi Nauczycielką jednoczenia się z Chrystusem przez Sakrament Eucharystii;

27. 1655: Chrystus chciał wzrastać w ludzkiej, ale i Świętej Rodzinie, dlatego Maryja jest dla Jej Wojowników Nauczycielką budowania relacji małżeńskich i rodzinnych. Wojownicy Maryi i ich rodziny – szczególnie we współczesnych czasach, mają być – podobnie, jak Święta Rodzina Jezusa, Maryi i Józefa, oazą życia chrześcijańskiego i świadectwem wiary dla rodzin niewierzących;

28. 1717: W Maryi jako w pierwszej z ludzi urzeczywistniło się Osiem Błogosławieństw Chrystusa;

29. 2617: MODLITWA MARYI została nam objawiona o świecie pełni czasów. Przed Wcieleniem Syna Bożego i wylaniem Ducha Świętego Jej modlitwa współdziała w szczególny sposób z zamysłem życzliwości Ojca: w chwili Zwiastowania modliła się o poczęcie Chrystusa (Łk 1, 38), w oczekiwaniu Pięćdziesiątnicy – o kształtowanie się Kościoła, Ciała Chrystusa (Dz 1, 14). W wierze pokornej Służebnicy Dar Boga znajduje przyjęcie, jakiego oczekiwał od początku czasów. Ta, którą Wszechmogący uczynił „pełną łaski”, odpowiada ofiarowaniem całej swej istoty: „Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego”. Fiat – to modlitwa chrześcijańska: być całkowicie dla Niego, ponieważ On jest całkowicie dla nas.  Wojownicy Maryi to właśnie dla nich jest Nauczycielką modlitwy:

30. NA KOGO WSKAZUJE MARYJA? 2674: Maryja z Woli Bożej jest Tą, która wskazując na Chrystusa – jedynego Pośrednika, NIGDY GO NIE PRZYSŁANIJĄC, ale wskazując drogę (Hodoghitria), którą jest Jej Syn – jako Prawda i Życie.

Wojownicy Maryi i ich duchowość

31. Ważne! CO OZNACZAJĄ SŁOWA MODLITWY „Zdrowaś Maryjo”?
2676: „Zdrowaś Maryjo (Raduj się, Maryjo)”. Pozdrowienie anioła Gabriela rozpoczyna modlitwę „Zdrowaś”. To sam Bóg, za pośrednictwem anioła, pozdrawia Maryję. W naszej modlitwie ośmielamy się podjąć na nowo pozdrowienie Maryi wraz ze spojrzeniem, jakie Bóg skierował na swą pokorną Służebnicę (por. Łk 1, 48), i cieszymy się z radości, jaką On w Niej znajduje (por. So 3, 17b).

„Łaski pełna, Pan z Tobą”: Dwa słowa pozdrowienia anioła wyjaśniają się wzajemnie. Maryja jest pełna łaski, ponieważ Pan jest z Nią. Łaska, jaką jest napełniona, oznacza obecność Tego, który jest źródłem wszelkiej łaski. „Ciesz się… Córo Jeruzalem… Mocarz pośród ciebie” (So 3,14.17a). Maryja, w której sam Pan przychodzi zamieszkać, jest uosobieniem córy Syjonu, Arką Przymierza, miejscem, gdzie przebywa chwała Pana: jest Ona „przybytkiem Boga z ludźmi” (Ap 21, 3). ” Pełna łaski” jest całkowicie oddana Temu, który przychodzi w Niej zamieszkać i którego Ona ma wydać na świat.

„Błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus”. Po pozdrowieniu anioła czynimy naszym pozdrowienie Elżbiety. „Napełniona Duchem Świętym” (Łk 1, 41) Elżbieta jest pierwsza w długim szeregu pokoleń, które błogosławią Maryję (por. Łk 1, 48): „Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła…” (Łk 1, 45); Maryja jest „błogosławiona między niewiastami”, ponieważ uwierzyła w wypełnienie się słowa Pana. Abraham przez swoją wiarę stał się błogosławieństwem dla „ludów całej ziemi” (Rdz 12, 3). Maryja przez swoją wiarę stała się Matką wierzących, dzięki której wszystkie narody ziemi otrzymują Tego, który jest samym błogosławieństwem Boga: „Błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus”;

2677 „Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami…”Zdumiewamy się razem z Elżbietą: „A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie?” (Łk 1, 43). Ponieważ daje nam Jezusa, swego Syna, Maryja jest Matką Boga i Matką naszą; możemy Jej powierzać wszystkie nasze troski i nasze prośby. Ona modli się za nami, podobnie jak modliła się za siebie: „Niech mi się stanie według twego słowa!” (Łk 1, 38). Powierzając się Jej modlitwie, zdajemy się razem z Nią na wolę Bożą: „Bądź wola Twoja”.
„Módl się za nami grzesznymi, teraz i w godzinę śmierci naszej”. Prosząc Maryję, by się modliła za nami, uznajemy siebie za biednych grzeszników i zwracamy się do „Matki miłosierdzia”, do Całej Świętej. Powierzamy się Jej „teraz”, w „dzisiaj” naszego życia. Nasza ufność rozciąga się aż do powierzenia Jej już teraz „godziny naszej śmierci”. Modlimy się, by była obecna przy niej jak przy śmierci swojego Syna na krzyżu i w godzinie naszego przejścia przyjęła nas jako nasza Matka (por. J 19, 27), by poprowadzić nas do swego Syna Jezusa, do raju;

2678 Pobożność średniowieczna na Zachodzie rozwinęła modlitwę różańcową, wprowadzając ją jako ludową formę zastępczą Modlitwy Godzin. Na Wschodzie litanijna forma Akathistos i Paraklisis pozostała zbliżona do chórowego oficjum w Kościołach bizantyjskich, podczas gdy tradycje: ormiańska, koptyjska i syryjska dawały pierwszeństwo ludowym hymnom i pieśniom ku czci Matki Bożej. Jednakże w Ave Maria, w teotokionach, hymnach św. Efrema czy św. Grzegorza z Nareku tradycja modlitwy jest zasadniczo ta sama;

32. 2679: Gdy modlimy się do Niej jako doskonałej „Orantki” (Tej, która się modli i adoruje Chrystusa), wraz z Nią łączymy się z doskonałym zamysłem Ojca. Z woli Jej Syna, jak umiłowany uczeń Chrystusa, przyjmujemy Ją do siebie. Możemy modlić się do Maryi i z Maryją, bowiem modlitwa Kościoła jest jakby prowadzona przez Jej modlitwę, będąc zjednoczona w Jej nadzieją (por. Lumen Gentium n. 68-69);

33. WIARA i ZAUFANIE MARYI: 148: Maryja jest wzorem posłuszeństwa wiary i zaufania Bogu, dla którego nie ma nic niemożliwego (Łk 1, 37, Rdz 18, 14). Dlatego św. Elżbieta nazywa Ją błogosławioną, która uwierzyła, że spełnią się wobec Niej słowa powiedziane Jej od Pana (Łk 1, 45). Z powodu tej wiary wszystkie pokolenia będą nazywały Ją błogosławioną (Łk 1, 48);

34. 165: Maryja pozostała wierna słowom i obietnicom Boga aż po krzyż. Doświadczyła „nocy wiary” (Jan Paweł II, Redemptoris Mater n. 18), uczestnicząc w cierpieniach Swojego Syna – będą świadkiem Jego śmierci na krzyżu. Podobnie, jak Abraham „wbrew nadziei uwierzyła nadziei” (Rz 4, 18). Pozostała posłuszna i wierna Bogu, albowiem była zapatrzona w Oblicze Swojego Syna, „który nam w wierze przewodzi i ją wydoskonala” (Hbr 12, 1-2);

35. 273: Maryja jest przykładem wiary, która chlubi się ze swoich słabości. Oddając Bogu całe swoje życie – całe Swoje „nie wiem”, „nie znam męża”, mogła wypowiedzieć w Magnificat: „Wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny. Święte jest Jego imię” (Łk 1, 49);

36. 2618: Posłuszeństwo wiary Maryi wyraża się w absolutnym zaufaniu Mu – Ona jest cała dla Boga i Bóg staje się cały dla Niej. Ta doskonała relacja wiary-nadziei-miłości owocuje tym, że Chrystus daje posłuch Jej wstawiennictwu w Kanie Galilejskiej, kiedy na Jej prośbę czyni pierwszy cud (J 2, 1-12). Maryja wstawia się za nami towarzysząc naszej „pielgrzymce w wierze”;

37. 484: TAJEMNICA ZWIASTOWANIA MARYI zapoczątkowuje „pełnię czasu” (Ga 4, 4), to znaczy wypełnienie czasu obietnic i przygotowań. W Niej za sprawą Ducha Świętego zamieszkała „cała pełnia Bóstwa, na sposób ciała” (Kol 2, 9). Maryja jest dla Jej Wojowników dowodem na to, że jeśli oddajemy Bogu swoje słabości – swoje „nie wiem”, On daje nam moc Swojego Ducha Świętego (Łk 1, 34 – 35);

38. 529: Wojownicy Maryi oddają Jej siebie i swoich najbliższych, a Ona – jak niegdyś Swojego Syna, oddaje nas wszystkich Bogu Ojcu. Podczas ofiarowania Jezusa w świątyni słyszy słowa Symeona – tego który oczekiwał przyjścia Mesjasza i znał zapowiedzi z tymże związane, że Jej serce przeniknie miecz boleści – za pośrednictwem Tej, który nie było obojętne cierpienie i samotność oddajemy Bogu swoje słabości i grzechy, aby Ona zrodziła w nas moc Ducha Świętego;

39. 721 i 2097: Maryja jest arcydziełem posłania Syna i Ducha Świętego w pełni czasu. Z woli Bożej stała się „Mieszkaniem”, w którym zamieszkał Syn Boży i Duch Święty wśród ludzi. W Tradycji Kościoła jest nazywana „Stolicą Mądrości”. W Niej zostają zapoczątkowane „wielkie sprawy Boże”, które Duch będzie wypełniał w Chrystusie i Kościele. Dlatego dla Wojowników Maryi jest Ona Pośredniczką w budowaniu wiary w Trójcę Świętą oraz Tą, która służy Dobrą Radę jako „Stolica Mądrości”. Wojownicy Maryi są uczeni przez Nią jak całym życiem uniżać się przed Bogiem, aby przez pokutę otworzyć się na Jego łaskę, adorować Boga Wszechmogącego, wyznając przed Nim swoją nicość i z wdzięcznością dziękować za każdy dar;

40. 1014: Maryja jest Tą, która towarzysząc nam w „pielgrzymce wiary”, wstawia się za nami także w „godzinę śmierci naszej”.

Wojownicy Maryi i ich duchowość

41. ŚWIĘCI o MARYI:
Panno Przenajświętsza! Któżby w Tobie nie pokładał ufności, gdy Ty ratujesz zrozpaczonych nawet?
Św. Bernard

Biada duszom, które wymykają się nawet i z rąk Tej Najmiłościwszej Pośredniczki! Nie ma wątpliwości, ze przeklęte one zostaną i zginą na wieki.
Św. Bonawentura

Sama Przenajświętsza Panna objawiła św. Brygidzie, że nie ma na świecie grzesznika tak dalece odwróconego od Boga, któryby nie mógł uciekając się do Niej i wzywając Jej pomocy, nawrócić się i odzyskać łaskę Bożą.
Św.Alfons Liguor

Bądź pewny, że nie uwłaczasz wcale Synowi wychwalając Matkę, gdyż im więcej uwielbiasz Matkę, tym większa stąd chwała Synowi.
Św. Bernard

Spływa na Syna cześć, jaką się oddaje Matce; hołduje się uniżenie służąc Królowej
Św. Ildefons

Maryja jest najmiłościwszą Pośredniczką naszego zbawienia.
Św. Bonawentura

Jeśli modlący się, nie zasługuje na to, aby był wysłuchany, wysłuchanym jednak będzie na mocy zasług Maryi, której się poleca i która wstawi się za nim.
Św. Anzelm

Usiłującemu nawrócić się do Boga, udzielasz pomocy i nigdy nie odprawiasz od Siebie bez pociechy.
Pan Jezus do Maryi w objawieniu św. Brygidzie

Maryja prędzej niż wszyscy inni świci wspiera swych czcicieli.
Św. Ryszard od św. Wawrzyńca

Skoro Maryja zobaczy naszą niedolę, natychmiast spieszy nam na pomoc w swym miłosierdziu
św. Bonawentura

42. NIEKTÓRE WYPOWIEDZI MARYI Z JEJ OBJAWIEŃ:
Nasza Pani z Lourdes do św. Bernadetty (1858 rok)
„Nie obiecuję ci szczęścia w tym świecie, ale w innym”.
Nasza Pani z Guadalupe do św. Juana Diego (1531 rok)
„Jestem miłosierną matką – twoją i wszystkich mieszkańców tego kraju oraz wszystkich innych, którzy mnie kochają, ktorzy mnie wzywają i pokładają we mnie ufność”.
Przesłanie Pani z La Salette do Melanie Calvat i Maximino Girauda (1846 rok):
„Trzeba się dobrze modlić, rano i wieczorem. Jeżeli nie macie czasu, odmawiajcie przynajmniej Ojcze nasz i Zdrowaś Maryjo, a jeżeli będziecie mogli, módlcie się więcej. Latem na Mszę Świętą chodzi zaledwie kilka starszych niewiast. Inni pracują w niedziele przez całe lato, a w zimie, gdy nie wiedzą, czym się zająć, idą na Mszę świętą jedynie po to, by sobie drwić z religii. W czasie Wielkiego Postu chodzą do rzeźni jak psy!”
Orędzie Pani z Fatimy do bł. Hiacynty i Francisco Marto oraz Łucji dos Santos (1917 rok):
„Ofiarujcie się za grzeszników i mówcie często, zwłaszcza gdy będziecie ponosić ofiary: O Jezu, czynię to z miłości dla Ciebie, za nawrócenie grzeszników i za zadośćuczynienie za grzechy popełnione przeciwko Niepokalanemu Sercu Maryi”.
Maryja do siostry Łucji z Fatimy:
„Nie ma takiego problemu, którego nie rozwiązałby różaniec”.

43. WYPOWIEDZI NIEKTÓRYCH PAPIEŻY O MARYI W KONTEKŚCIE OBAJWIEŃ FATIMSKICH:
„Od Maryi uczymy się pokory, rozpoznawania woli Bożej, posłuszeństwa i zawierzenia”
papież Franciszek
„Trwa cierpienie Kościoła i trwa zagrożenie człowieka, a tym samym nie ustaje szukanie odpowiedzi; dlatego wciąż aktualna pozostaje wskazówka, którą dała nam Maryja. Także w obecnym utrapieniu, gdy siła zła w najprzeróżniejszych formach grozi zdeptaniem wiary. Także teraz koniecznie potrzebujemy tej odpowiedzi, której Maryja udzieliła pastuszkom z Fatimy”
papież Benedykt XVI
„Maryjo, pomóż nam zapoczątkować Nowy świat, ponieważ Stary jest niesprawiedliwy, gnębi nas i budzi lęk”
papież św. Jan Paweł II

Wojownicy Maryi i ich duchowość

Wojownicy Maryi