Wniebowstąpienie Pana Jezusa
Wniebowstąpienia Pana Jezusa, zapisane w pierwszym rozdziale Dziejów Apostolskich, służy jako dzisiejsze pierwsze czytanie. Przed wstąpieniem do Ojca Jezus polecił apostołom „pozostać w Jerozolimie i czekać na chrzest Duchem Świętym”, aby dzięki mocy Ducha Świętego stali się „świadkami Jezusa aż po krańce ziemi”. Wtedy „obłok zabrał Jezusa z oczu” uczniów, a dwóch niebiańskich posłańców w białych szatach zapewniło im powrót Jezusa na ziemię w chwale. „Łukasz zauważy, że [uczniów] liczy około 120. Ta notatka liczbowa to coś więcej niż zwykły spis; wielokrotność dwunastu podkreśla przekonanie Łukasza, że ta jerozolimska społeczność „Żydów dla Jezusa” zaczyna spełniać starożytne oczekiwanie, że „nadchodzący wiek” pociągnie za sobą odrodzenie Izraela. Lista jedenastu uczniów rzuca się w oczy ze względu na nieobecność Judasza. Pierwszym punktem programu dla tej społeczności po Wniebowstąpieniu będzie przywrócenie podstawowej grupy do liczby dwanaście, pokazując apostolską troskę o przywrócenie tej liczby do samego znaczenia pierwotnego wyboru symbolicznej Dwunastu przez Jezusa.
Święto chrześcijańskie obchodzone corocznie w 40-tym dniu od Zmartwychwstania Pańskiego (czwartek).
Potem rzekł do nich: «To właśnie znaczyły słowa, które mówiłem do was, gdy byłem jeszcze z wami: Musi się wypełnić wszystko, co napisane jest o Mnie w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach». Wtedy oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma, i rzekł do nich: «Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie, w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy. Wy jesteście świadkami tego. Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie przyobleczeni mocą z wysoka».
Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce błogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba.
Oni zaś oddali Mu pokłon i z wielką radością wrócili do Jerozolimy, gdzie stale przebywali w świątyni, błogosławiąc Boga.
Ewangelia wg św. Łukasza 24, 44-53.
Rozważanie
„W domu Ojca mego jest mieszkań wiele” (J 14,2). Słowa te skierowane zostały do zalęknionych wówczas uczniów by dodać im otuchy, i są nadal aktualne by i w dzisiejszych wyznawcach Jezusa neutralizowały paraliżujący lęk i umacniały nadzieję, przypominając o ostatecznym celu ludzkiego życia, jakim jest życie wieczne. Jednak czy każdy człowiek może liczyć na życie wieczne? O tym mówi ta sama ewangelia – „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie” (J 14,6). Zatem warunkiem życia wiecznego jest wiara w Ojca i Syna. Jezus wskazuje, że On i Ojciec to jedno i tylko poprzez naśladowanie życia Jezusa można zostać zbawionym. Tylko poprzez zjednoczenie się z Jezusem można poznać Ojca i tylko tak wstąpić do Jego chwały. Życie Jezusem to głoszenie ewangelii, to uczestniczenie w chwale Bożej poprzez cuda spełniające się w Jego imię, ale to również mężne i wytrwałe znoszenie cierpienia.
Maryjo, Ty, która spędziłaś z Jezusem 30 z 33 lat jego ziemskiego życia, wychowuj nas do pełnienia woli Bożej w codziennych zmaganiach. Ucz nas by tak jak w Jezusie widoczny jest obraz Ojca tak i by w nas, przez nasze czyny, relacje, nasze rodziny widoczny był Jezus.
Pozostałe tajemnice chwalebne różańca świętego
Męska procesja różańcowa | Ogólnopolskie spotkanie Wojowników Maryi w Łodzi | Łódź 2022
Wniebowstąpienie Pana Jezusa
W każdą niedzielę wyznajemy przez Credo: „wstąpił do nieba”. Wniebowstąpienie Pana Jezusa było kulminacją Boskiego planu dla Chrystusa Jezusa – jego powrotu do Ojca z „wypełnioną misją”. Wniebowstąpienie jest wielkim zwieńczeniem wszystkich słów i dzieł Jezusa dokonanych dla nas i dla naszego zbawienia. ale nie konkluzja. Tak jak Jezus jest teraz z Bogiem w chwale, tak Jezus jest z nami teraz w Duchu: „Oto Ja jestem z wami zawsze.” Święto Wniebowstąpienia obchodzi jeden aspekt Zmartwychwstania, a mianowicie wywyższenie Jezusa. Jezus nie czekał 40 dni, aby być uwielbionym po prawicy Boga. To już się wydarzyło w czasie Jego zmartwychwstania. Centralnym punktem tego święta jest niebiańskie królestwo Chrystusa. Pan teraz „siedzi po prawicy Ojca”, tak jak my wyznawać w Credo Nicejskim, co oznacza, że tylko On kontroluje ciągły plan zbawienia przez Ducha Świętego, nieograniczony czasem, przestrzenią czy kulturą. Tak więc w tajemnicy paschalnej, męka, śmierć, zmartwychwstanie, wniebowstąpienie i posłanie Jezusa Ducha Świętego tworzą jedność nieprzerwaną rzeczywistość, którą należy zrozumieć wiarą. Wniebowstąpienie oznacza, że Jezus, Jego zbawcze cierpienie dokonane za nasze Zbawienie, jest z Ojcem w chwale. Siedząc po prawicy Ojca, wypełnia się „wizja proroka Daniela dotycząca Syna Człowieczego:„ Jemu dano panowanie, chwałę i królestwo, aby Mu służyły wszystkie ludy, narody i języki. Jego panowanie jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a jego królestwo nie zostanie zniszczone ”