W Piśmie świętym nie mamy tekstu, który by wprost mówił o królewskim tytule Najświętszej Maryi Panny. Są jednak teksty, które tę prawdę zawierają. W Księdze Rodzaju pojawia się zapowiedź Niewiasty, która skruszy głowę węża. Święty Łukasz w Ewangelii pisze, że Archanioł Gabriel i Elżbieta wołają do Maryi: „Błogosławiona jesteś między niewiastami” – a więc spomiędzy wszystkich niewiast na ziemi Ty jesteś pierwsza. Jak podaje Święty Łukasz: sama Maryja w proroczym natchnieniu wypowiada o sobie słowa: „Oto błogosławić Mnie będą odtąd wszystkie pokolenia”. W Apokalipsie czytamy: „Potem ukazał się znak na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod Jej stopami, a na Jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu” – tą Niewiastą, jest właśnie Maryja. Tytuł „Królowa” podkreśla stan Maryi w czasach ostatecznych jako Tej, która zasiada obok swego Syna, Króla chwały. Maryja nie jest Królową absolutną, najwyższą i jedyną. Jest nad Nią Bóg i tylko On ma najpełniejsze prawo do tego tytułu. Jeśli więc Maryję nazywamy Królową, to jedynie ze względu na Jej Syna. Godność Jej Boskiego Macierzyństwa wynosi Ją ponad wszystkie stworzenia, czyni Ją Królową aniołów i wszystkich Świętych, Królową nieba i ziemi. Maryja jako Królowa nadal jest matką. Zawsze możemy zwrócić się do Niej, a Ona nasze sprawy troskliwie przedstawi Synowi. Pamiętajmy, że droga do Jezusa jest pewniejsza, gdy wiedzie przez Maryję.

Zapytajmy siebie dzisiaj:
– jakie miejsce zajmuje Maryja w moim życiu?
– czy jest dla mnie Matką i Królową?
– czy jestem gotów iść przez życie z Maryją?

Maryjo pragniemy ukoronować Cię w swoim sercu. Bardziej miłością niż złotem szlachetnymi kamieniami. Bardziej dobrymi czynami niż więdnącymi kwiatami. Ukoronować to znaczy wywyższyć, dać pierwszeństwo naprawdę, a nie na pokaz.