Śpiewnik
Śpiewnik pieśni kościelnych
Śpiewnik pieśni kościelnych ma podwójne zadanie zachowania i pielęgnowania muzyki sakralnej, który pozostaje dziś kluczowym zadaniem dla Kościoła. Aby zrozumieć, o co prosi nas Sobór, musimy nie tylko wiedzieć, czym jest ogólnie muzyka sakralna (jak badaliśmy w poprzedniej części tego cyklu), ale także w jaki sposób Kościół dokonał tego przedsięwzięcia w historii. Kościół odziedziczył Psalmy ze Starego Testamentu jako swoją podstawową modlitwę i hymn do modlitwy. W tych świętych tekstach przyjęła również tryb śpiewu ustalony podczas rozwoju psalmów: sposób artykulacji śpiewu z silnym odniesieniem do tekstu, z akompaniamentem instrumentalnym lub bez.
Po Zesłaniu Ducha Świętego pierwsze wieki życia Kościoła upłynęły pod znakiem spotkania rzeczywistości żydowsko-semickiej ze światem grecko-rzymskim. Nastąpiła dramatyczna walka między z jednej strony otwartością na nowe formy kulturowe, a z drugiej strony nieodwołalną częścią wiary chrześcijańskiej.
Po raz pierwszy Kościół musiał zachować swoją świętą muzykę, a następnie ją wspierać. Chociaż wczesne pieśni w stylu greckim szybko stały się częścią życia Kościoła (np. Prolog hymnu Jana i Filipian, 2: 5-11), ta nowa muzyka była tak ściśle związana z niebezpiecznymi wierzeniami gnostycznymi, że Kościół postanowił zakazać posługiwać się nimi. To tymczasowe przycięcie muzyki sakralnej Kościoła do tradycyjnej formy Psalmów doprowadziło do niewyobrażalnej wcześniej kreatywności: chorał gregoriański – przez pierwsze tysiąclecie – a potem stopniowo powstały polifonie i hymny.
Zachowując formy ucieleśniające jej prawdziwą tożsamość, Kościół umożliwił rozwój wspaniałego wzrostu, tak że wieki po tym pierwotnym ograniczeniu Sobór Watykański II odważnie ogłosił, że jego wkład artystyczny w skarbiec muzyki sakralnej ma większą wartość niż jakakolwiek inna.
W tym niezwykłym procesie, w którym Kościół poruszał swoje spotkanie z kulturą grecką, a następnie z innymi kulturami, widzimy ten sam podstawowy wzorzec, jaki Sobór Watykański II ustanowił dla muzyki sakralnej: najpierw zachowuje, a potem wspiera. Wczesny Kościół musiał najpierw zachować podstawową formę wiary chrześcijańskiej, która stanowiła jej tożsamość – tożsamość nieodłączną od określonych kulturowych (tj. Żydowskich) form artystycznych (tj. Muzyki Psalmów). W ten sposób mogła wspierać nowe formy muzyki sakralnej, która organicznie i stopniowo wyrastając ze starszych form autentycznie wyrażała wiarę chrześcijańską w nowe formy kulturowe.
Św. Grzegorz Wielki (święty, od którego bierze swoją nazwę „śpiew gregoriański”) zebrał i usystematyzował tradycję kościelną w VI wieku i rozprzestrzenił się i rozwijał na Zachodzie przez pierwsze tysiąclecie. Śpiew gregoriański był czasem wzmacniany przez organy w ósmym lub dziewiątym wieku i z jedną lub wieloma harmoniami wokalnymi (np. Polifonią), począwszy od X wieku. Rozwój polifonii trwał na początku drugiego tysiąclecia, tworząc muzykę o bardzo wyrafinowanym i ozdobnym stylu.
Ojcowie Soboru Trydenckiego uznali, że niektóre formy muzyczne odrywały się od swoich początków i dlatego zabronili wszystkiego, co „lubieżne lub nieczyste”. Rezultatem było dalsze potwierdzenie wartości chorału gregoriańskiego i udoskonalenie stylu polifonicznego, aby zachować integralność tekstu liturgicznego i osiągnąć większą trzeźwość stylu muzycznego. Przez cały następny okres Kościół nadal zachowywał swą wielką tradycję, stale wspierając nowe i autentyczne formy muzyki sakralnej. Ta ciągła działalność Kościoła trwa do dziś.
24 czerwca 2006 r. Papież Benedykt XVI wziął udział w koncercie muzyki sakralnej, po czym powiedział: „Autentyczne odnowienie muzyki sakralnej może nastąpić jedynie w wyniku wielkiej tradycji z przeszłości, śpiewu gregoriańskiego i świętej polifonii. Z tego powodu, zarówno w dziedzinie muzyki, jak i innych form sztuki, Wspólnota kościelna zawsze zachęcała i wspierała ludzi w poszukiwaniu nowych form ekspresji, nie zaprzeczając przeszłości, historii ludzkiego ducha, która jest również historia jego dialogu z Bogiem. ”
Autentyczne odnowienie muzyki sakralnej nie polega jedynie na kopiowaniu przeszłości, ale tym bardziej na ignorowaniu jej. Chodzi raczej o zachowanie przeszłości i wspieranie nowych form wyhodowanych z niej organicznie. To naprawdę wielkie i niezbędne zadanie, powierzone w szczególny sposób pastorom i świętym artystom. Zachowanie starych form, wspieranie nowego wzrostu: w ten sposób ogrodnik dba o roślinę, w jaki sposób Chrystus pielęgnuje nasze dusze, w jaki sposób święta muzyka Kościoła – starannie zachowana – może nas zaskoczyć i, co ważniejsze, wychwalać Boga nowym i rozkosznym wzrostem.
Bogurodzica
najstarsza polska pieśń religijna
Bogurodzica to najstarsza polska pieśń religijna i najstarszy zachowany polski tekst poetycki wraz z melodią. Utwór powstał w średniowieczu, najprawdopodobniej na przełomie XIII i XIV wieku. Pierwszy zapis tekstu pochodzi z 1407, wcześniej tekst mógł krążyć w obiegu ustnym. W 1506 roku tekst pieśni został dołączony do Statutów Jana Łaskiego z błędną informacją, że jej autorem jest św. Wojciech, jednak nie mógł nim być, ponieważ nie znał on języka polskiego.
Na przestrzeni wieków XIV–XVIII Bogurodzica pełniła także rolę hymnu państwowego Wielkiego Księstwa Litewskiego. Dziś jest śpiewana jako pieśń patriotyczna.
W Liturgii godzin Kościoła katolickiego w PolsceBogurodzica jest hymnem odmawianym w II NieszporachUroczystości Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski 3 maja. Jako antyfona maryjna Bogurodzica może być odmawiana po Komplecie.
Bogu Rodzica Dziewica,
Bogiem sławiena Maryja!
U Twego Syna Gospodzina,
Matko zwolena, Maryja,
Ziści nam, spuści nam!
Kyrie elejson.
Twego dziela Krzciciela
Bożycze,
Usłysz głosy,
napełń myśli człowiecze,
Słysz modlitwę, jąż nosimy.
A dać raczy, jegoż prosimy:
A na świecie zbożny pobyt,
Po żywocie rajski przebyt! Kyrie elejson.
Barka
ks. Cesáreo Gabarain tł. Salezjanin, ks. Stanisław Szmidt
Barka (hiszp. Pescador de hombres) – hiszpańska pieśń religijna, do której muzykę i słowa napisał w 1974 hiszpański ksiądz Cesáreo Gabarain. W tym samym roku polskie słowa napisał salezjanin, ks. Stanisław Szmidt.
Polski tekst pieśni został po raz pierwszy wydrukowany w salezjańskim śpiewniku „Radośnie przed Panem”. „Barka” była ulubioną pieśnią polskiego papieża Jana Pawła II. On sam śpiewał ją w Gnieźnie podczas swojej pierwszej pielgrzymki do Polski w 1979 roku. Autor polskiej wersji pieśni, ksiądz Szmidt spotkał się z papieżem podczas audiencji generalnej w Rzymie w 1980.
Na krakowskich Błoniach, 18 sierpnia 2002, po modlitwie na „Anioł Pański”, gdy ludzie śpiewali „Barkę”, Jan Paweł II powiedział: „Chcę powiedzieć na zakończenie, że właśnie ta oazowa pieśń wyprowadziła mnie z Ojczyzny przed dwudziestu trzema laty. Miałem ją w uszach, kiedy słyszałem wyrok konklawe. Z nią, z oazową pieśnią nie rozstawałem się przez wszystkie te lata. Była jakimś ukrytym tchnieniem Ojczyzny. Była też przewodniczką na różnych drogach Kościoła. I ona przyprowadzała mnie wielokrotnie tu, na te Błonia pod Kopiec Kościuszki…”
Szukał ludzi gotowych pójść za Nim
By łowić serca słów Bożych prawdą
Twoje usta dziś wyrzekły me imię
Swoją barkę pozostawiam na brzegu
Razem z Tobą nowy zacznę dziś łów
Moim skarbem są ręce gotowe
Do pracy z Tobą i czyste serce
Twoje usta dziś wyrzekły me imię
Swoją barkę pozostawiam na brzegu
Razem z Tobą nowy zacznę dziś łów
Łowić serca na morzach dusz ludzkich
Twej prawdy siecią i słowem życia
Twoje usta dziś wyrzekły me imię
Swoją barkę pozostawiam na brzegu
Razem z Tobą nowy zacznę dziś łów
ŚPIEWNIK PIEŚNI KOŚCIELNYCH
Ciebie Boga Wysławiamy - te deum LAUDAMUS
AUTOR NIEZNANY
Te Deum laudamus (łac. „Boże, chwalimy cię”) zwany także Te Deum, łaciński hymn do Boga Ojca i Chrystusa Syna, tradycyjnie śpiewany przy okazji publicznych radości. Według legendy została ona improwizowana antyfonicznie przez św. Ambrożego i św. Augustyna podczas chrztu tego ostatniego. Bardziej prawdopodobne jest, że przypisano ją Nicetasowi, biskupowi Remesiana na początku V wieku, a jej obecna forma – równe części poświęcone Ojcu i Synowi, pół klauzula dotycząca Ducha Świętego, a następnie litania – wpisuje się historycznie w część ariańskiej kontrowersji (nad naturą Chrystusa) z IV wieku. Znaczna część tekstu składa się z tradycyjnych oświadczeń wiary i, w przeciwieństwie do większości hymnów, jest prozą. Melodia wywodzi się z różnych stylów melodycznych sprzed gregoriańskiego i gregoriańskiego. Został on ustalony polifonicznie przez brytyjskich kompozytorów Henry Purcell, Ralpha Vaughana Williamsa i Benjamina Brittena, a także przez George’a Friderica Handla, Hectora Berlioza, Zoltána Kodály’ego, Antona Brucknera i Antonína Dvořáka.
Ciebie, Boga wysławiamy, Tobie, Panu wieczna chwała,
Ciebie, Ojca niebios bramy, Ciebie wielbi ziemia cała.
Tobie wszyscy aniołowie, Tobie moce i niebiosy,
Heruby, serafinowie ślą wieczystej pieśni głosy.
Święty, Święty, nad Świętymi, Bóg Zastępów, Król łaskawy,
Pełne niebo z kręgiem ziemi, Majestatu Twojej sławy.
Apostołów Tobie rzesza, chór Proroków pełen chwały,
Tobie hołdy nieść pośpiesza Męczenników orszak biały.
Ciebie poprzez okrąg ziemi, z głębi serca ile zdoła,
Głosy ludów zgodzonymi, wielbi święta pieśń Kościoła.
Niezmierzonej Ojca chwały, Syna Słowo wiekuiste,
Z Duchem wszechświat wielbi cały, Królem chwały Tyś, o Chryste.
Tyś Rodzica Syn z wiek wieka, by świat zbawić swoim zgonem,
Przyoblókłszy się w człowieka, nie wzgardziłeś Panny łonem.
Tyś pokruszył śmierci wrota, starł jej oścień w męki dobie
I rajskiego kraj żywota otworzyłeś wiernym sobie.
Po prawicy siedzisz Boga, w chwale Ojca, Syn Jedyny,
Lecz gdy zagrzmi trąba sroga, przyjdziesz sądzić ludzkie czyny.
Prosim, słudzy łask niegodni, wspomóż, obmyj grzech co plami,
Gdyś odkupił nas od zbrodni drogiej Swojej Krwi strugami.
Ze Świętymi w blaskach mocy wiecznej chwały zlej nam zdroje,
Zbaw o Panie, lud sierocy, błogosław dziedzictwo swoje.
Rządź je, broń po wszystkie 1ata, prowadź w niebios błogie bramy,
My w dzień każdy, Władco co świata, Imię Twoje wysławiamy.
Po wiek wieków nie ustanie pieśń, co sławi Twoje czyny,
O, w dniu onym racz nas, Panie od wszelakiej ustrzec winy.
Zjaw Swą litość w życiu całym tym, co żebrzą Twej opieki:
w Tobie, Panie zaufałem, nie zawstydzę się na wieki.
ŚPIEWNIK PIEŚNI KOŚCIELNYCH
Z dawna Polski Tyś Królową
AUTOR NIEZNANY
Kanwą był wiersz Kornela Ujejskiego Grzeszni, senni, zapomniani z 1860 roku
Początkowo nosiła tytuł Grzeszni, senni, zapomniani, Ojcze nasz!. Powstała w 2. połowie XIX wieku i przeszła potem liczne przeobrażenia. W XIX wieku popularna była m.in. wśród młodzieży, potem spopularyzowano ją w Legionach Piłsudskiego. Uległa wtedy kolejnym przemianom słownym, ale melodia zawsze pozostawała niezmienna.
1.Z dawna Polski Tyś Królową, Maryjo!
Ty za nami przemów słowo, Maryjo!
Ociemniałym podaj rękę,
Niewytrwałym skracaj mękę,
Twe Królestwo
Weź w porękę, Maryjo!
2.Gdyś pod krzyżem Syna stała, Maryjo!
Tyleś Matko wycierpiała, Maryjo!
Przez Twego Syna konanie,
Uproś sercom zmartwychwstanie,
W ojców wierze daj wytrwanie, Maryjo!
3. Z dawna Polski Tyś Królową, Maryjo!
Ty za nami przemów słowo, Maryjo!
Miej w opiece naród cały,
Który żyje dla Twej chwały,
Niech rozwija się wspaniały, Maryjo!
4.Matko Boża ukochana, Maryjo!
Tobie Polska jest oddana, Maryjo!
Więc my wszystkie dzieci Twoje,
Powierzamy dusze swoje,
Łaski Bożej udziel zdroje, Maryjo!
5.Tysiąc lat już Matko droga, Maryjo!
Jak należymy do Boga, Maryjo!
Udziel łaski nam wytrwania,
Wiary świętej zachowania,
Ciebie z Synem miłowania, Maryjo!
6.A Przymierze nasze święte, Maryjo!
Na Jasnej Górze podjęte, Maryjo!
Jest dla nas największą chlubą,
Bo nas zawsze łączy z Tobą,
Z Twą najdroższą nam Osobą, Maryjo!
7.O Królowo, nasza Pani, Maryjo!
My Polacy Ci oddani, Maryjo!
Weź nas w świętą Twą niewolę,
Niechaj na tym łez padoole,
Z Tobą dzielim nasze dole, Maryjo!
Apel Jasnogórski
Apel Jasnogórski to forma nabożeństwa do Maryi Królowej Polski, z prośbą o wstawiennictwo za prześladowanym Kościołem nie tylko w Polsce, ale na całym świecie. Pierwszy Apel Jasnogórski miał miejsce 8 grudnia 1953 roku, przewodniczył mu ojciec Jerzy Tomziński. Pieśń Apel Jasnogórski posiada trzy wersje. Poniżej prezentujemy wersję młodzieżową, ochoczo śpiewaną z okazji różnych spotkań młodzieżowych typu Oazy czy Koła Młodzieży Katolickiej.
Wieczorna modlitwa kierowana do Matki Bożej w intencji Ojczyzny i Kościoła, przeżywana indywidualnie lub we wspólnocie, nieznanego autorstwa. Odprawiany jest w niektórych sanktuariach maryjnych i innych świątyniach, w niektóre uroczystości i święta maryjne, zwłaszcza na zakończenie nabożeństw wieczornych.
Apel Jasnogórski sprawowany jest szczególnie uroczyście jako odrębne nabożeństwo maryjne – na Jasnej Górze codziennie o godzinie 21:00 od wspomnianego 8 grudnia 1953 roku.
I. Wersja (najstarsza):
Maryjo, Królowo Polski,
Maryjo, Królowo Polski,
jestem przy Tobie, pamiętam,
jestem przy Tobie, pamiętam,
czuwam.
II. Wersja:
Maryjo, Królowo Polski,
Maryjo, Królowo Polski,
jestem przy Tobie, pamiętam,
jestem przy Tobie, czuwam,
jestem przy Tobie, pamiętam,
jestem przy Tobie, czuwam.
III. Wersja młodzieżowa:
Maryjo, Królowo Polski
Maryjo Królowo Polski,
jestem przy Tobie,
pamiętam o Tobie
i czuwam na każdy czas.
Jestem przy Tobie,
pamiętam o Tobie
i czuwam na każdy czas.
Maryjo, jesteśmy młodzi,
Maryjo jesteśmy młodzi,
już dzisiaj zależy
od polskiej młodzieży
następne tysiąc lat.
Już dzisiaj zależy
od polskiej młodzieży
następne tysiąc lat.
Maryjo, Królowo Rodzin,
Maryjo, Królowo Rodzin,
Ciebie prosimy,
uświęcaj rodziny,
uświęcaj każdego z nas.
Ciebie prosimy,
uświęcaj rodziny,
uświęcaj każdego z nas.
Była cicha i piękna jak wiosna
Pieśń maryjna Była cicha i piękna jak wiosna pojawiła się w 1986 roku w śpiewniku Lecha Gralaka. Przypuszcza się, że to właśnie Lech Gralak jest autorem słów i kompozytorem melodii. Pieśń Była cicha i piękna wiosna, ma charakter pochwalny, tekstem nawiązuje do urody i życia Najświętszej Maryi Panny, która jako jedyna jest wstanie zrozumieć nasze codzienne problemy i zmartwienia.
1. Była cicha i piękna jak wiosna,
Żyła prosto, zwyczajnie jak my.
Ona Boga na świat nam przyniosła,
I na ziemi wśród łez nowe dni zajaśniały.
Ref: Matka, która wszystko rozumie,
Sercem ogarnia każdego z nas.
Matka, zobaczyć dobro w nas umie,
Ona jest z nami w każdy czas.
2. Dzisiaj światu potrzeba dobroci,
By niepokój zwyciężyć i zło.
Trzeba ciepła, co życie ozłoci,
Trzeba Boga, więc ludziom nieśmy Go
tak jak Ona.
Ref: Matka, która wszystko rozumie,
Sercem ogarnia każdego z nas.
Matka, zobaczyć dobro w nas umie,
Ona jest z nami w każdy czas.
3. Życie niesie ze sobą cierpienie,
Zewsząd krzyże, zawody i ból.
Serce ludzkie wśród męki, udręczenia,
Ma nadzieję, że wciąż Ona czuwa i kocha.
Ref: Matka, która wszystko rozumie,
Sercem ogarnia każdego z nas.
Matka, zobaczyć dobro w nas umie,
Ona jest z nami w każdy czas.
STRONA W CIĄGŁEJ ROZBUDOWIE PRZEPRASZAMY
1 Być bliżej Ciebie chcę
- Być bliżej Ciebie chcę, o Boże mój,
Z Tobą przez życie lżej nieść krzyża znój.
Ty w sercu moim trwasz, Z miłością Stwórcy ziem
Tulisz w ojcowski płaszcz, chroniąc mnie w nim. - Być bliżej Ciebie chcę na każdy dzień,
za Tobą życiem swym iść jako cień.
Daj tylko, Boże dusz, obecność Twoją czuć,
myśl moją pośród burz na Ciebie zwróć. - Choć jak wędrowiec sam idę przez noc,
w Tobie niech siłę mam i w Tobie moc,
gdy czuwam i wśród snu, czy słońce jest, czy mrok
niechaj mnie strzeże Twój, o Panie, wzrok.
2 Witaj pokarmie
- Witaj pokarmie w którym niezmierzony
Nieba i ziemie Twórca jest zamkniony
Witaj napoju zupełnie gaszący
Umysł pragnący. - Witaj krynico wszystkiego dobrego
Gdy bowiem w sobie masz Boga samego
Znasz ludziom wszystkie jego wszechmocności
Niesiesz godności. - Witaj z niebiosów manno padająca
Rozkoszny w sercu naszym smak czyniąca
Wszystko na świecie co jedno smakuje
W tym się znajduje. - Witaj rozkoszne z ogrodu rajskiego
Drzewo owocu pełne żywiącego
Kto cię skosztuje śmierci się nie boi
Choć nad nim stoi. - Witaj jedyna serc ludzkich radości
Witaj strapionych wszelka łaskawości
Ciebie dziś moje łzy słodkie szukają
K Tobie wołają.
4 Panie dobry jak chleb
Ref.: Panie dobry jak chleb,
bądź uwielbiony od swego Kościoła,
bo Tyś do końca nas umiłował,
do końca nas umiłował.
Tyś na pustkowiu chleb rozmnożył, Panie,
byśmy do nieba w drodze nie ustali.
Tyś stał się Manną wędrowców przez ziemię,
dla tych, co dotąd przy Tobie wytrwali.
Ziarna zbierzemy, odrzucimy chwasty,
bo łan dojrzewa, pachnie świeżym chlebem.
Niech ziemia nasza stanie się ołtarzem,
a chleb komunią dla spragnionych Ciebie.
Ty nas nazwałeś swymi przyjaciółmi,
jeśli spełnimy, co nam przykazałeś.
Cóż my bez Ciebie, Panie, uczynimy?
Tyś naszym Życiem i Oczekiwaniem.
5 Panie pragnienia ludzkich serc
Ref.: Panie, pragnienia ludzkich serc,
Ty zaspokoisz sam.
Przyjdź, Chlebie Żywy, Zbawco nasz,
Pszeniczny Darze, przyjdź!
- Jak pasterz woła owce swe,
I znają jego głos,
Tak wzywasz nas, rodzinę swą,
Za Tobą chcemy iść. - Z radością więc śpiewamy Ci
Ten dziękczynienia hymn.
Godnymi czynisz dzisiaj nas
Niebieski dzielić Chleb. - Ty, Panie, dajesz Siebie nam,
By naszym życiem być.
Jak braciom służyć, naucz nas,
Jak miłością, prawdą żyć.
6 Pod Twą obronę
- Pod Twą obronę, Ojcze na niebie
Grono Twych dzieci swój powierza los
Ty nam błogosław, ratuj w potrzebie
I broń od zguby, gdy zagraża cios. - Czy toń spokojna, czy huczą fale
Gdy Ty Twe dzieci w Swej opiece masz
Wznosimy modły dziś ku Twej chwale
Boś Ty nam tarczą, Boże Ojcze nasz.
7 Maryjo ja Twe dziecię
Maryjo ja Twe dziecię,
O podaj mi Twą dłoń,
Od złego mnie w tym świecie,
Od grzechu, Matko chroń.
Bądź z nami w każdy czas,
Wspieraj i ratuj nas,
Matko, bądź z nami, w każdy czas!
8 W Kruszynie Chleba
- W Kruszynie Chleba Panie jesteś
Ukryty Wielki Ty Pan
Przychodzisz do nas już przez wieki
By ofiarować siebie nam. - W tych kroplach wina Twoja krew
Przelana za nas Panie mój
Tak wiele jej na krzyżu było
Aby odkupić nas od zła. - Ty Panie miłoscią jesteś
Ty Panie kochasz nas
I proszę ciebie by tak było
wciąż przez wiele lat.
9 Wierzę w Ciebie Panie
- Wierzę w Ciebie, Panie, coś mnie obmył z win
Wierzę, że człowiekiem stał się Boży Syn
Miłość Ci kazała krzyż na plecy brać
W tabernakulum zostałeś, aby z nami trwać.
Jesteś przewodnikiem nam do wieczności bram
Ty przygarniasz nas do siebie. - Tyś jest moim życiem, boś Ty żywy Bóg
Tyś jest moją drogą, najpiękniejszą z dróg
Tyś jest moją prawdą, co oświeca mnie
Boś odwiecznym Synem Ojca, który wszystko wie.
Nic mnie nie zatrwoży już wśród najcięższych burz
Bo Ty, Panie, jesteś ze mną. - Tyś jest moja siłą, w Tobie moja moc
Tyś jest mym pokojem w najburzliwszą noc
Tyś jest mym ratunkiem, gdy zagraża toń
Moją słabą ludzką rękę ujmij w swoją dłoń.
Z Tobą przejdę poprzez świat w ciągu życia lat
I nic złego mnie nie spotka.
10 O krwi najdroższa
- O Krwi najdroższa, O Krwi odkupienia;
Napoju życia, z nieba dla nas dany!
O zdroju łaski, O ceno zbawienia,
Ty grzechowe leczysz rany! - Tyś w Jezusowym kielichu zamknięta,
Abyś nas wszystkich życiem napawała,
Abyś dla świata, Krwi Boska Prześwięta,
Miłosierdzie wybłagała! - O Krwi najdroższa, przez Serce przeczyste,
Gdzie Twoje źródło miałaś na tej ziemi.
Cześć Tobie niesiem, dzięki wiekuiste,
Z Aniołami, ze świętymi.
11 Najświętsze Serce Boże
Najświętsze Serce Boże, poświęcamy Ci:
Naszą Ojczyznę,
Naszą parafię,
Nasze rodziny i nas samych / x3
Serce Boże, przyjdź Królestwo Twoje.
12 Jak szczęśliwa Polska cała
Jak szczęśliwa Polska cała,
W niej Maryi kwitnie chwała,
Od Bałtyku po gór szczyty,
Kraj nasz płaszczem Jej okryty.
Ref.: Matko Boska, Królowo Polska,
O Pani nasza Częstochowska.
W Częstochowie tron swój wzniosła,
Wielka, można i wyniosła,
Lecz najczulsza z matek ziemi,
Cierpi razem z dziećmi swymi.
Ref.: Matko Boska …
Tyś cudami zajaśniała,
Swoje serce nam oddała.
Ludu Polski, dziecię drogie,
Masz tu Matkę, szczęście błogie.
Ref.: Matko Boska …
13 Ofiaruję Tobie
Ofiaruje Tobie Panie mój
Całe życie me
Cały jestem Twój
Aż na wieki
Oto moje serce przecież wiesz
Tyś miłością mą jedyną jest
14 Zaufałem Panu
Zaufałem Panu i już
I niczego nie muszę się lękać
Zaufałem Panu i już
I niczego nie muszę się trworzyć
Ref.: 2x
Wierzę Mu bo On ma moc
przezwyciężyć w moim sercu zło
Wierzę Mu bo On ma właśnie taką moc
15 Wielbić Pana chcę
- Wielbić Pana chcę,
radosną śpiewać pieśń.
Wielbić Pana chcę,
On źródłem życia jest. - Moim życiem jest Pan,
co na ziemię zszedł.
Chlebem karmi mnie,
co Ciałem Jego jest. - Głosić Jego cześć,
potrzebą serca jest.
Wszak On złożył mi
w ofierze życie Swe.
16 Duchu Święty wołam przyjdź
Duchu Święty, wołam: „Przyjdź!”,
bądź jak ogień duszy mej,
bądź jak ogień w ciele mym,
rozpal mnie.
Wszechmogący Bóg jest pośród nas,
miłosierdzie Jego wielkie jest,
okazuje dobroć swoją dziś,
dla tych, którzy chcą miłować Go.